خشونت (پنج نگاه زيرچشمي)

اسلاوُي ژيژک، اين فيلسوف، منتقد فرهنگي و کوشنده‌ي سياسي، چارچوب مسحورکننده‌ي تازه‌اي براي نگرش به نيروهاي خشونت در جهان ما به‌دست مي‌دهد. وي با دستمايه قرار دادن تاريخ، فلسفه، کتاب‌ها، فيلم‌ها، روان‌پزشکي لکان و لطيفه‌ها به بررسي شيوه‌هاي فهم و بدفهمي خشونت مي‌پردازد.
ژيژک با استفاده از بينش فرهنگي بي‌مانند خود تبيين تازه‌اي از شورش‌هاي سال 2005 پاريس ارائه مي‌کند؛ در سهل‌گيري نسبت به خشونت که براساس انسان‌دوستي انجام مي‌شود ترديد روا مي‌دارد و به شکلي جسورانه به تأمل درباره‌ي تصوير قدرتمند و عزم جزم تروريست‌هاي روزگار حاضر مي‌نشيند.
به گفته‌ي او خشونت سه شکل دارد: کنشگرانه (جنايت، ارعاب)، کنش‌پذيرانه (نژادپرستي، نفرت‌پراکني، تبعيض) و سيستمي (تأثيرات فاجعه‌بار نظام‌هاي اقتصادي و سياسي)؛ و غالباً يکي از شکل‌هاي خشونت مانع از ديده شدن ديگر شکل‌هاي آن مي‌شود و بدين ترتيب مسائل پيچيده‌اي پديد مي‌آيد.
آيا پيدايش سرمايه‌داري و در واقع تمدن بيش از آن که جلوي خشونت را بگيرد سبب خشونت نمي‌شود؟ آيا مفهوم ساده‌ي «همسايه» آبستن خشونت است؟ آيا ممکن است شکل مناسب اقدام بر ضد خشونت در زمانه ما صرفاً تعمق و انديشيدن باشد؟
ژيژک از اين پرسش‌ها و پرسش‌هاي ديگري که به همين اندازه انديشمندانه است آغاز مي‌کند و در اثري که جايگاه او را به‌عنوان يکي از پردانش‌ترين و فتنه‌انگيزترين انديشمندان دوران نو تحکيم خواهد کرد به بحث درباره‌ي خشونتِ سرشته شده در ذات جهاني‌شدن، سرمايه‌داري، بنيادگرايي، و زبان مي‌پردازد.