بگو ما هم بخنديم 5

مامان مجيد، سيصدتا شيريني کشمشي پخت تا سعيد، آنها را به مدرسه ببرد. ـ پسرم، فردا اين شيريني‌ها را ببر و به هر کدام از بچه‌هاي مدرسه، يکي بده... دوست داشتم براي پسرها شيريني ببري... هر پسر، يک شيريني... اما به جاي آنکه از قنّادي، شيريني بخرم، خودم شيريني پختم... براي صرفه‌جويي در مصرف پول. شب که شد، مجيد يواشکي رفت و همه شيريني‌ها را خورد. روز بعد، مادرش با ناراحتي پرسيد: «چرا همه شيريني‌ها را خوردي؟» ـ براي صرفه‌جويي در مصرف پسر!