يك زندگي... (اسپينوزا نيچه هيوم برگسون فوكو بكت اسكيزوكاوي لايبنيتس فلسطين قطعات و يك زندگي...)

فوکو کار خود را «مطالعاتي در تاريخ» مي‌داند، اگرچه آن را با «کار يک تاريخ‌نگار» معادل نمي‌گيرد. او کار يک فيلسوف را انجام مي‌دهد، اما روي فلسفه‌ي تاريخ کار نمي کند. اصلاً انديشيدن يعني چه؟ فوکو هرگز با هيچ مسئله‌ي ديگري به‌جز اين سروکار نداشته است (و همين جا نيز به هايدگر مديون است). و امر تاريخي؟ امر تاريخي صورت‌بندي‌هاي چينه‌بندي‌شده و ساخته‌شده از چينه‌هاست. اما انديشيدن يعني رسيدن به ماده‌اي چينه‌بندي‌نشده، جايي بين لايه‌ها در درزها و شکاف‌ها. انديشيدن رابطه‌اي اساسي با تاريخ دارد، اما به همان اندازه تاريخي است که ابدي. انديشيدن به امر نابه‌هنگام نزد نيچه نزديک‌تر است: انديشيدن به گذشته عليه حال - که امري پيش‌پافتاده، نوستالژيايي محض، و گونه‌اي رجعت بيش نبود اگر بي‌درنگ نمي‌افزود: «و اميدوارم، به نفع زماني در راه.» شدني از انديشه وجود دارد که از خلال صورت‌بندي‌هاي تاريخي مي‌گذرد. آن‌ها را همچون همزادشان درمي‌نوردد و در عين‌حال هيچ شباهتي با آن‌ها ندارد.