با گروتفسكي (تئاتر فقط يك فرم است)

گروتفسکي از همان ابتدا به ماهيت دوگانه فرم‌‌ها و قالب‌‌ها پِي‌برد. قالب‌‌ها با آنکه پنهان کننده هستند ولي در عين حال از زندگي اي که درونشان در جريان است، حفاظت مي‌کنند. به همين خاطر براي پوشاندن و مراقبت از کاري که با همکارانش (که خود را وقفِ او کرده بودند) در فضايي حفاظت شده انجام مي‌داد، حصارهايي را ايجاد کرد. زماني که او تماشاگر را از تئاترش کنار گذاشت و به نويسندگان اجازه توصيف و ارزيابي دستاوردهايش را نداد، مي‌خواست از جايگزين شدن توصيف‌‌هاي محض به جاي حياتِ زنده کنش‌‌ها، جلوگيري کند. و با اين حال گروتفسکي، آن کتاب‌خوان بزرگ و جامع الاطراف به خوبي مي‌دانست که براي فهم و ادراک، عبور از برخي چيزها و تبديل شدن به زنجيره‌‌اي از گذارها چقدر در زندگي انسان ضروري ست.