كلاه حصيري / كتاب هاي تصويري

غروب که شد، مترسک همان‌طور روي پاي زخمي‌اش خم شد و آن‌قدر به نخلستان نگاه کرد تا پيرمرد آمد کنارش و به پاي زخمي مترسک دست کشيد. مترسک او را شناخت. خالو محمد بود. خالو محمد گفت: «فردا مي‌آيم درستت مي‌کنم»