درآمدي بر روش شناسي هاي هنر

اثر هنري بسياري اوقات پديده‌اي پيچيده و داراي لايه‌هاي چندگانه معناست. مكتب‌هاي گوناگون روش‌شناسي تاريخ هنر از قبيل تحليل فرمي، شمايل‌شناسي و شمايل‌نگاري، ماركسيسم، فمينيسم، زندگي‌نامه‌نگاري و خود زندگي‌نامه‌نگاري، نشانه‌شناسي (ساختارگرايي، پساساختارگرايي و واسازي) و روانكاوي، هر يك به شيوه‌‌اي، تفسيري از اثر هنري به دست مي‌دهد. به نظر ديويد كرير، استاد دانشگاه كارنگي ملون، نويسنده در اين كتاب عالمانه انوع روش‌شناسي هنر را به گونه‌اي معرفي مي‌كند كه ضمن برآورده شدن نياز دانشجويان، هم خوانندگان غير متخصص از آن بهره مي‌‌برند و هم پژوهش‌گران آن را گيرا و جدي خواهند يافت.