نظريه ي بي كرانگي

نظريه مجموعه‌اي است از نظر‌هاي گوناگون اما به هم پيوسته درباره يك زمينه يا شاخه‌اي ويژه از دانش يا فلسفه كه پايه‌هاي منطقي داشته باشد. هركدام از اين نظريه‌ها يا پاره‌ها خود يك نظريه كوچك اما كامل است در دل نظريه اصلي يا مادر. از اين رو هيچ نظريه‌اي را نخواهيد يافت كه نخست همه پاره‌‌هاي آن ثابت شده باشد و سپس عرضه شود. هميشه نظريه‌ها نخست عرضه و پس از آزمايش دانشمندان رد يا پذيرفته مي‌شوند. براي نمونه، انيشتين در سال 1915 نسبيت عام را چاپ كرد اما تا پس از نخستين جنگ جهاني به درازا كشيد تا گروهي از ستاره‌شناسان بتوانند تنها نظريه خميدگي نور او را كه نظريه كوچكي بود در دل نظريه مادر به كمك چندين آزمايش كنند. هر نظريه يك ديدگاه كلي است با پايه‌هاي منطقي نيرومند كه به دانشمندان خوراك آزمايش و پژوهش مي‌دهد، از ديگر سوي، هر نظريه‌اي واژگان و اصطلاحات ويژه خود را دارد و گاه به واژه‌ها و اصطلاحات نوتري هم نيازمند است تا بتواند خود را توضيح دهد. اين نظريه نيز از اين كاركرد دور نيست.