ايگو و ايد (من و نهاد)

در سال 1923، در اين كتاب، فرويد كاربردهاي عملي نظريه‌ي ساختاري ذهن را كه سه سال پيش از آن در كتاب «فراسوي اصل لذت» مطرح كرده بود، توضيح مي‌دهد. «ايگو و ايد» ميان آثار سال‌هاي اخير فرويد، كتابي برجسته است. بحث اصلي اين كتاب حول ايگو است، كه فرويد او را در نبردي مقابل سه قوا مي‌بيند: ايد، سوپرايگو و جهان خارج.