هنر بازي نماد فستيوال

گادامر درمقاله مناسب امر زيبا: هنر به مثابه بازي، نماد و فسيوال، ابتدا به مسئله توجيه هنر، اين‌كه چرا و از چه زماني هنر نيازمند توجيه شد، مي‌پردازد. و البته اين پرسش را با آموزه مشهور هگل مبني بر اين‌كه هنر براي ما «چيزي مربوط به گذشته» است، پيوند مي‌زند. در عهد باستان هنر مدعي حقيقت و حامل امر قدسي بود و اين امر ضرورت توجيه هنر را فرعي جلوه مي‌داد، اما با پايان «هنر بزرگ» كه محتواي هنر ديگر بازنماياننده امر قدسي و حامل پيام نبود، اين نياز (به ويژه در دوره مدرن) بيشتر احساس شد. در نتيجه چنين روندي هنرمند و اثر هنري از جهان و اجتماع خود جدا شد. لذا اثر هنري صرفا به منزله بيان خلاقانه روحيات هنرمند و محصول نبوغ او قلمداد شد، هنرمند در مقام «منجي جديد» نوع بشر قرار گرفت و هنر نيز به مثابه يك «دين فرهنگي» پديدار گشت. در هر حال، به باور گادامر، ميان هنر مدرن و سنتي پيوند وثيقي وجود دارد (چرا كه هنر مدرن ابتدا به ساكن به وجود نيامد، بلكه متاثر از هنر سنتي بود) و لذا مي‌‌توان مسائل مطرح در هنر امروزي را با رجوع به هنر سنتي و به كمك آن حل و فصل كرد. اين نوع نگاه، به روشني از نگاه هرمنويتيكي گادامر مبني بر قول به هم‌‌زماني و هم‌زيستي گذشته و حال، متاثر است. بر مبناي اين برداشت هرمنويتيكي است كه گادامر امروزه از ضرورت «فهم چيستي هنر» سخن به ميان مي‌آورد. وي در صدد است تا اين «شكاف» را ميان فرم و محتواي هنر سنتي از يك‌سو و آرمان‌هاي هنرمندان معاصر از سوي ديگر، پر كند. بدين ترتيب، وي با طرح سه انگاره بازي، نماد و فستيوال در صدد نشان دادن «بنيادهاي انسان شناختي» تجربه ما از هنر و امر زيبا است.