اندر آداب و احوال

کتاب اندر آداب و احوال مجموعه‌اي از طنزهاي انتقادي ‌ـ‌ اجتماعي منوچهر صفاست که با نام مستعار «غ. داوود» در دهه‌هاي 1330 و 1340 در مجلات علم و زندگي، کتاب هفته و فردوسي منتشر کرده است. منوچهر صفا در اين کتاب در مقام يک راوي عادي و البته آگاه به جهان بيرون (بخوانيم فرهنگ ديگري) و هوشيار به جهان درون (بخوانيم فرهنگ خودي) از تناقض‌هاي فرهنگي سخن مي‌گويد و با نکته‌سنجي و طنزآوريِ بي‌مانند به هجوِ مظاهر مدرنيستي زندگي روزمره ايراني مي‌پردازد. از اين‌رو، يکي از مضامين اصلي آثار او در اين کتاب، نماياندن تناقض ميان سنّت و مدرنيته دروني‌نشده و شبه‌مدرنيسمي است که مشخصاً از اواسط دهه 1330 آغاز مي‌شود. کار مؤلف در اين اثر بازنمايي عمق ابتذالِ زندگي کاريکاتوريستيِ آدم‌هاي گرفتار در چنبره روابط بيمارگونه با محيط است که فاصله ميان فضايل پذيرفته اجتماعي و واقعيت‌هاي موجود و رابطه معکوس ميان آنچه هست و آنچه سودايش را در ذهن دارند، موقعيتي طنزآميز به‌وجود مي‌آورد. در چنين فضايي است که عبارت «عفت عمومي» و ادعاي نظارت حکومت وقت بر اخلاق، مضحکه‌اي بيش نيست که تنها مي‌شود آن را دستمايه طنز قرار داد.