ماه عسل

چشمم به تكه روزنامه‌ كهنه‌اي افتاد. تاريخش به زمستاني بر مي‌گشت كه اينگريد با ريگو آشنا شده بود. آن را اينگريد به من داده بود، آخرين باري كه ديدمش. موقع خوردن شام شروع كرد به حرف زدن درباره‌ آن روزها. از ساكش يك كيف پول پوست تمساح درآورد و از داخل كيف پول، تكه روزنامه را كه با دقت تا خورده و تمام اين سال‌ها پيش خودش نگه داشته بود. يادم مي‌آيد آن لحظه سكوت كرد. نگاهش حالت عجيبي داشت. انگار مي‌خواست باري را كه از مدت‌ها پيش روي دوش‌اش سنگيني مي‌كرد، بردارد و بسپارد به من. يا شايد حدس مي‌زد كه من هم بعدها راه مي‌افتم و دنبالش مي‌گردم. آگهي كوچكي بود بين تبليغ‌ها، درخواست‌ها و پيشنهادهاي كار، توي صفحه‌ي معامله‌هاي ملكي و تجاري: دنبال دختر جواني مي‌گرديم به نام اينگريد تيرسن، شانزده ساله، 1/60 قد، صورت بيضي شكل، چشم‌هاي خاكستري، مانتو ورزشي قهوه‌اي، ژاكت آبي روشن، دامن و كلاه بژ، كفش‌هاي ورزشي مشكي، لطفا هر خبري از او را داريد به آدرس پاريس، بلوار اورنانو، شماره‌ 39 دوم، آقاي تيرسن ارسال كنيد.