رقابت براي زندگي

نه من به اين مجالس ميهماني‌هاي خسته كننده نخواهم رفت و نمي‌خواهم ازدواج كنم. الوا چاره‌اي ندارد جز اينكه به اين زندگي اشرافي كه خانواده‌اش برايش در نظر گرفته‌اند ادامه دهد. او مي‌خواهد سفر كند، پا جا پاي كاشفاني كه ماجرايشان را با حرص و ولع خوانده است بگذارد و دقيقا موقعيت آن به وجود مي‌آيد. پسر عمويش دوك اسپارك بروك بايد به دربار ملكه كاترين دوم برود. ولي علياحضرت به جوان مجرد و زيبا علاقه دارد. چاره‌اي نيست بايد تنها برود. در عوض اگر او متاهل باشد... براي الوا مثل يك روياست: همراهي پسر عمويش تا روسيه، او نقش همسرش را بازي مي‌كند، به همين سادگي، دوك ترديد مي‌كند. الوا اصرار مي‌ورزد، دوك مي‌تواند به او اعتماد كند، الوا نيز مثل دوك به آزادي‌اش علاقمند است، هنوز كسي به دنيا نيامده است كه بتواند حلقه طلا را به انگشتش كند. حداقل الوا اينگونه تصور مي‌كند...