چهره ي ارفه

هنوز كسي هست كه به نيروي عشق براي تغيير جهان باور دارد. اليويه پي نمايش‌نامه چهره ارفه را بعد از فجايع بوسني و هرزگوين نوشته است. او در سال 1995 در اعتراض به انفعال و بي‌تفاوتي مردم اروپا نسبت به كشتارهاي دسته‌جمعي بوسني اعتصاب غذايش را كافي ندانست و در سال 1998 بعد از سفري به هرزگوين، درصدد بازگو كردن فاجعه بر روي صحنه تئاتر برآمد. او ارفه را فراخواند تا با نيروي عشق و شعر، خواب تماشاگران را بزدايد و تئاتر را به عرصه رخدادي براي بيداري و نجات‌شان از دوزخ اروپاي عقل‌مدار پس از روشنگري بدل سازد.