داشتن و نداشتن

اين رمان كوچك از چند لحاظ اهميت دارد: 1. مثل رمان اين ناقوس متعلق به دوره‌اي است كه همينگوي كمابيش به نيروهاي چپ بين‌المللي متمايل شده و مي‌گويد دست تنها نمي‌توان كاري از پيش برد، يا به تعبير نيما يك دست بي‌صداست. 2. نيمه‌ي فصل اول كتاب فضايي دارد شبيه فيلم‌هاي گنگستري برجسته و صاحب سبك آن سال‌ها و طبعا ريتم آن تند است و يادآور داستان‌هاي كوتاه آدم‌كش‌ها و... از آثار خود او. 3. صحنه‌هاي سفر دريايي و ماهيگيري يادآور پيرمرد و درياست. 4. صحنه‌هاي كافه و گفتگوهاي كوتاه و فشرده، همان جوهري را دارد كه داستان‌هاي كوتاه همينگوي و آن تمثيل كوه يخ در موردشان مصداق دارد و يادآور بسياري از داستان‌هاي كوتاه او، از جمله تپه‌هايي چون فيل‌هاي سفيد و ديگر داستان‌هاست...