انگشت و ماه (خوانش 12 شعر احمد شاملو)

چهار مهارت زباني است: حرف زدن، خواندن، نوشتن و گوش‌دادن.
خواندن/خوانش، يك فرايند رواني‌شناختي پيچيده است كه از نمادها رمزگشايي مي‌كند براي ساختن يا درآوردن معني. خواندن يك وسيله اكتسابي زبان است، وسيله ارتباط، و اشتراك اطلاعات و انديشه‌هاست.
خواندن شعر، خصوصا، يك بده بستان پيچيده‌ ميان متن و خواننده است كه با دانش، تجربه‌ها و نگرش پيشين خوانندگان شكل مي‌گيرد. فرايند خوانش مستلزم تمرين مستمر، گسترش انديشه و پالايش «خوانه»ها يا خوانده‌هاست، و علاوه بر اين‌ها مستلزم خلاقيت و تحليل انتقادي است. از آنجا كه خوانش فرايندي پيچيده است، آن را نمي‌شود با يك يا دو تعبير كنترل يا محدود كرد. خوانش انواع مختلف دارد. به طور خلاصه، مي‌شود گفت كه خوانش، و اين‌جا براي ما خوانش شعر، توقف در تمام مولكول‌ها و ريزه‌كاري‌هاي متن است براي فكر كردن به آن‌ها. اينجا، توقف، در اين كاربرد، براي من ماندن و تماشاكردن و پرسيدن و جواب دادن به تك‌تك مولكول‌هاي شعرست، نه فقط به كلماتي مثل اسم و صفت و فعل. بلكه انواع حروف ـ اضافه و ربط و عطف و مانند اين‌ها، و علايمي مثل تيره و علامت و سوال.