جغرافياي من و تو

لوسي در طبقه بيست و چهارم زندگي مي‌كند. ايوان در زيرزمين. در نتيجه طبيعي است كه جايي در اين ميانه بكديگر را ببينند: در آسانسوري كه به علت رفتن برق در تمام شهر نيويورك گير كرده. بعد از اين‌كه نجات پيدا مي‌كنند در خيابان‌هاي تاريك با هم قدم مي‌زنند و غرق تماشاي ستاره‌هاي آسمان مي‌شوند كه منظره‌اي نادر در نيويورك است. همان ساعات اندك تاريكي آن‌ها را به دنيايي خيال‌انگيز مي‌كشاند. اما وقتي برق مي‌آيد، واقعيت‌هاي تلخ هم همراهش هست. لوسي و خانواده‌اش به خارج از كشور مي‌روند و ايوان هم همراه با پدرش به سمت ديگر آمريكا. اما مدت كوتاهي كه با هم سپري كرده‌اند دري در زندگي‌شان باقي گذاشته. آيا فاصله مرگ دوستي‌ها نيست؟ چون فاصله يا با غم پر مي‌شود... يا با ترديد.