سارق چيزهاي بي ارزش

رفتار و منش نويسنده در خارج از خانه كاملا عادي و دوستانه بود. هفته‌اي يك‌باز در باغ گياه‌شناسي با همسايه‌ها و دوستان كم تعدادش خوش و بش مي‌كرد. به علاوه، كمك‌هاي مالي او به «دنياي روشن» زبانزد همه بود. اما در كنار اينها، خصلتي شبهه‌انگيز نيز داشت: كسي را به عمارتش راه نمي‌داد. در طول ساليان، هيچ‌كس بخت اين را نيافته بود كه از پشت ديوارها صعب‌العبور خانه‌ي او خبري بيرون بياورد. حتي ناشرها و دوستداران آثارش نيز تنها مي‌توانستند خارج از عمارت، در باغ با او ملاقات داشته باشند. نويسنده‌ي عجيب شهر، احدي را به خلوتش راه نمي‌داد.