اقتصاد ايران در تنگناي توسعه

از جايي كه در تحليل هر اقتصادي و در هر تحليل اقتصادي از سطوح كلان يك اقتصاد تا سطوح خرد، تحليلگر با يك دوگانه‌ي تحليلي تحت عنوان ساختار ـ عملكرد روبه‌روست، در تحليل اقتصاد ايران نيز با اين دوگانه‌ي تحليلي مواجه هستيم. پس ناگزيريم به دو سطح متفاوت از تحليل بپردازيم. در سطح اول وقتي سخن از سطح ساختاري به ميان مي‌آيد، يك نظام اقتصادي شكل‌يافته در سير تاريخي مدنظر است كه روابط و تعاملات ميان دولت، بازار و چارچوب نهادي را شكل مي‌دهد و حدود و ثغور عملكرد اقتصادي نظام را روشن مي‌كند. در واقع، درك سازوكار عملكرد هر اقتصادي مانند اقتصاد ايران، نيازمند درك ساختاري نظام اقتصادي است. در سطح دوم، با تحليل عملكردي اقتصاد ايران تحت ساختارهاي موجود روبه‌رو هستيم. در اين بخش قصد بر آن است تا آينه‌اي در برابر اقتصاد ايران گذاشته شود و مزايا و معايب، نقاط قوت و ضعف، تهديدها و فرصت‌ها و خلاصه هر آنچه كه اقتصاد امروز ايران، به واسطه‌ي آن‌ها «اقتصاد ايران» خوانده مي‌شود، در بياني ساده و قابل فهم عيان شود. سطح عملكردي در واقع به چگونگي عملكرد اقتصاد ايران در سطح اقتصاد كلان، تحليل و براي متغيرهاي كلان اقتصادي مانند توليد و رشد اقتصادي، تورم، بيكاري، توزيع درآمد و فقر مي‌پردازد كه به عنوان شاخص‌هاي عملكردي اقتصاد معرفي مي‌شوند.