قرمز جدي

حالا آمده‌ام تا اين اتول لاستيك عوض كرده تازه نفس را دوباره به گردش ببرم انگار. به علامت استحكام و سكون، در حالت ايستاده، يك پا را بالا مي‌برم و صد و هشتاد درجه خط صافي را درست مي‌كنم كه انگار با تنم به آن تكيه كرده باشم. با دامن به آن بزرگي كه دو سرش به مچ پاهايم دوخته شده، هلالي مثل دم طاووس درست مي‌شود. شبيه تير چراغ برقي كه توي يك كوچه آشتي‌كنان، اتول را بيخ آن پارك كرده باشند. حالا پارك كرده‌ام. قرار نبود پارك كنم. بايد آنقدر سرخوشانه مي‌چرخيدم تا جفتم بيايد. كارگردان بايد ديگر سكته كرده باشد، يا دارد برنامه‌ريزي مي‌كند چگونه خرخره‌ام را بجود.