در اتاقم را به روي خودم قفل مي كنم

كالا در اتاقش را بست، او در اتاقش را به روي خودش قفل كرد، در اوايل زمستان 1913 به محض اين كه جراحت‌ها و آسيب‌هاي جسمي‌اش به قدر كافي بهبود يافت، توانست به سختي ولي با سماجتي لجوجانه با استفاده از عصا و با شانه هايي لاغر و خميده راه برود، سرش خم شده بود تا از چشم‌هاي نيمه باز پر از اشك حفاظت كند در مقابل نور شديد و خيره‌كننده‌ي خورشيد كه همچون برق تيغي بود...