در باب هستي و ذات

در سرتاسر تاريخ طولاني فلسفه غرب ـ از پارمنيديس تا هيدگر ـ عالمان ما بعدالطبيعه تلاش كرده‌اند تا به كنه معناي هستي پي ببرند. بودن با وجود داشتن به چه معناست؟ پاسخ به اين سوال‌ها سهل و ممتنع است. كيست كه به وجود يا عدم اشيايي كه تجربه مي‌كند علم نداشته باشد؟ در عين حال كيست بتواند ادعا كند كه به عمق معناي وجود رسيده است؟ بويژه در لحظات بحراني در حيات بشري؛ مانند تولد و مرگ؛ راز وجود با قوت هر چه تمامتر خود را بر ما تحميل مي‌كند.