مجموعه مقالات چهارمين هم انديشي نشانه شناسي هنر به انضمام مقالات هم انديشي سينما

حوزه نشانه‌شناسي سينما قلمرويي بين‌رشته‌اي است كه از يك سو به مطالعات نشانه‌شناختي و از سوي ديگر به مطالعات سينمايي مربوط مي‌شود. رد پاي اين نوع مطالعات را مي‌توان نخست در نوشته‌هاي صورت‌گرايان روس يافت، بي آن كه احتمالا به صراحت به عبارت نشانه‌شناسي سينما اشاره‌اي كرده باشند. سپس انديشمندان مكتب پراگ نيز گاهي اشاراتي به اين موضوع داشته‌اند. اما شكوفايي آن را بايد در نوشته‌هاي نشانه‌شناساني چون كريستين متز، لوتمن، اكو، پازوليني، بارت و ديگران جست‌وجو كرد. بي‌شك تاريخ نشانه‌شناسي سينما نيز شاهد افت‌وخيزهاي نظري و تحولات فكري قابل ملاحظه‌اي بوده است كه زمينه‌هاي رشد و بالندگي اين حوزه ميان‌رشته‌اي را فراهم كرده است. كتاب حاضر دربرگيرندة مقالاتي است كه در هم‌انديشي يك روزة نشانه‌شناسي سينما به همت معاونت پژوهشي فرهنگستان هنر، مديريت سينما تك موزه هنرهاي معاصر و گروه پژوهشي نشانه‌شناسي هنر فرهنگستان هنر برگزار شده است و هم‌چنين مقالات چهارمين هم‌انديشي نشانه‌شناسي هنر را دربرمي‌گيرد. برخي از محورهاي مقالات بخش اخير عبارت‌اند از: نظام‌هاي نشانه‌اي هنر در ايران و مساله روش؛ بازخواني سنت پيش‌نشانه‌شناسي در ايران، و بومي‌سازي محلي و منطقه‌اي.