تراژدي اردشيرشاه و تراژدي برديا (نمايش نامه)

و آنك بردياست بر تنش پرنيان بر نهاده سر بر سنگ و كف در كف غرقابه خوناب چنان نرم و سبك‌بار كه نه هيچ نسيم، كه نه هيچ توفان بي‌پاياني بر چهر سيماب گونش خم نيفگند. آنك تويي و تنها تو خفته در تنت براي ابد. نه شرار آتش اسپنت همسفر است نه دخمه سنگسر نه امواج دريا نه بادهاي ناهمنورد نه مهربان مادر و نه من، اردشيرشاه و نه هيچ‌كس. پرند فگنده بر سراسر خون‌آلود بر بي‌شكل‌تر بر برديا