ديوان پروين اعتصامي (با قاب كشويي)

به ماه دي، گلستان گفت با برف.
كه ما را چند حيران ميگذاري.
بسي باريده‌اي بر گلشن و راغ.
چه خواهد بود گر زين پس نباري.
بسي گلبن،‌ كفن پوشيد از تو.
بسي كردي بخوبان سوگواري.
شكستي هر چه را ديگر نپيوست.
زدي هر زخم‌ گشت آن زخم كاري.