دعاي زني در راه كه تنها مي رفت

خبر آوردند! شبي از وراي عجيب وحي و واژه خبر آوردند؛ همه دريا‌هاي دور و سينه‌ريز ستارگان شهريوري را به من داده‌اند، تمام ثروت بي‌پايان آوازي از حوريان هوا، از هوش ني، از نماز شنيدن و عطر مهتابي همان زني كه پيش از پرسيدن اسامي آسمان، گمش كردم. آن شب شب هق هق آخرين پيامبر پروانه‌ها بود، كه بوسه باناني از نور مطلق ماه آمدند راهم را به جانب رازدارترين رسولان بي كتاب باز گشودند، گفتند؛ بس است ديگر اي دلداده‌ترين اولاد گريه‌ها! ملائك بازمانده از حواس هفت سالگي هم مي‌دانند تو ترانه‌ها سروده‌اي...ددي تو درياها گريسته‌اي...ددي تو تاوان‌ها كشيده‌اي...ددي ديگر تمام شد انتظار آن همه ديده‌، آن همه دريغ!