مدايح بي صله (اشعار تا سال 1369) / جيبي

تو باعث شده‌اي كه آدمي از آدمي بهراسد. تراشنده آن گنده بتي تو. كه مرا به وهن در برابرش به زانو مي‌افكنند. تو جان مرا از تلخي و درد آكنده‌اي. و من تو را دوست داشته‌ام. با بازوهاي‌ام و در سروده‌هاي‌ام. و تو مهيب‌ترين دشمني مرا. و تو را من ستوده‌ام. رنج برده‌اي اي دريغ. و تو را. ستوده‌ام.