تاريخ اقتصادي ايران (عصر قاجار 1215 1332 ه‌. ق)

در زمينه تاريخ اقتصادي ايران كه اقتصاديات ايران را به طور يك‌پارچه، در چهارچوب تاريخي‌اش مورد بحث و بررسي قرار دهد كمتر كار شده و يا اصلاً قدمي و قلمي در اين خصوص برداشته نشده است. درباره مالكيت اراضي و زمين‌داري، چند تك‌نگاري نوشته شده كه آن‌ها را نمي‌توان در كل تاريخ ايران تعميم داد، چرا كه دوره محدودي از تاريخ ايران را در بر مي‌گيرند و اين مقوله هم جزو مقولاتي است كه دوره به دوره و عهد به عهد فرق كرده است. در اين كتاب بحث مفصلي درباره عوامل داخلي كه باعث كندي رشد اقتصاديات مي‌شده ‹ويژگي‌هاي جغرافيايي، ساخت اجتماعي و تشكيلات ديوان‌سالاري، انگليس و روس› انجام شده. مباحث ديگر كتاب را مي‌توان در عناوين و مضامين زير خلاصه كرد: كشيده شدن ايران به شبكه بازرگاني و مالي بين‌المللي، رشد حجم تجارت و تحولاتي در مديريت، تركيب و شيوه‌هاي آن، رواج حمل و نقل بازرگاني، انتقال كند از يك كشاورزي سنتي به يك كشاورزي صنعتي با محصولات بازاري و در نهايت از هم پاشيدن كشاورزي، فروپاشي صنايع دستي و آغاز صنايع جديد از نوع غربي و در غايت وابستگي به توليدات صنعتي خارجي، ظهور صنعت نفت در ايران و عملكردهاي امپرياليسم غرب و آمريكا در اين زمينه، رشد جمعيت، گسترش تجارت از طريق بنادر، شبكه‌هاي آبياري و مالكيت ارضي و ... .