كتاب خنده و فراموشي

سال 1971است و ميرك مي‌گويد كه ستيز با قدرت، ستيز حافظه با فراموشي است. مي‌كوشد آن‌چه را دوستانش بي‌احتياطي مي‌نامند چنين توجيه كند: ثبت دقيق خاطرات روزانه، نگه‌داشتن تمام مكاتبات و يادداشت‌‌برداري از جلساتي كه در آن‌ها درباره شرايط موجود و مقصد آينده بحث مي‌شود. به آن‌ها مي‌گويد، هيچ‌يك از اعمال ما سرپيچي از قانون اساسي نيست. سعي در پنهان‌كاري، احساس گناه ـ آغاز پايان است.