در جستجوي زبان نو (تحليلي بر سير تحول هنر نقاشي در عصر جديد)

چنين به نظر مي‌رسد كه دانش هنرهاي تجسمي به رغم گسترش نسبي اين هنرها هنوز در جامعه ما از وسعت و عمق لازم برخوردار نيست. تاثير منفي اين كاستي را در عرصه‌هاي مختلف نقد هنري ـ از تحليل و نقد تا فعاليت‌هاي خلاقه ـ مي‌توان ملاحظه كرد. خصوصا در آنجا كه هنرمند يا منتقد و يا تماشاگر به هنر نوين مي‌پردازد، اهميت توسعه و تعميق شناخت هنري آشكارتر مي‌شود. زيرا در اين مورد روشي معين در «ديدن»، و مساله زباني جديد پيش مي‌آيد كه دست‌كم دانشي مناسب را در زمينه‌هاي تاريخي، زيبايي‌شناسي، و فني مي‌طلبد. انگيزه تدوين كتاب حاضر از همين نياز برآمده است.