يك نوكر و دو ارباب

بئاتريس: چرا روي زمين زانو زده‌اي؟ تروفالدينو: (بلند مي‌شود.) داشتم ترتيب چيدن ميز را مي‌دادم. بئاتريس: آن كاغذها چيست؟ تروفالدينو: (زير لب) اي واي! كاغذش را پاره كردم! بئاتريس: اين كه اعتبارنامه من است. تروفالدينو: آقا، واقعا متاسفم، همين الان مي‌چسبانم‌شان. بئاتريس: حقه‌باز! همين‌طوري از چيزهاي من مواظبت مي‌كني؟ آن‌هم چيزهاي به اين با ارزشي! حقت يك كتك حسابي است. اين‌طور نيست آقاي پانتالونه! تا حالا چنين ابلهي ديده بوديد؟ پانتالونه: راستش، نمي‌توانم از خنده خودداري كنم. اگر اين سند قابل ترميم نبود، جدا كار خراب مي‌شد. ولي مهم نيست، من يكي ديگر برايتان مي‌نويسم.