گرايش هاي ضد هنري (دادائيسم)

در سال 1916 جلسه‌اي متشكل از هنرمندان، نويسندگان، مهاجران و چهره‌هاي مخالف، در كافه ولتر واقع در زوريخ برگزار شد. سايه‌اي كه جنگ جهاني اول بر تمام جوامع افكنده بود باعث شد اين جلسه نقطه آغازيني شود براي اشاعه يك سبك هنري و ادبي به نام داداييسم. اين جنبش ـ كه تا حدود سال 1923 دوام آورد ـ عليه انديشه‌هاي بورژوازي در خصوص زندگي و هنر به پا خاست. داداييست‌ها كه براي منطق، اخلاق يا محافظه‌كاري هيچ ارزشي قائل نبودند، كوشيدند تا يك نظام ضد هنري تحريك‌برانگيز را پديد آورند و از اين‌رو تمام نظام‌هاي زيباشناختي ديگر را رد كردند. صورت اصلي بيان هنري آن‌ها را مي‌توان در اسلوب‌هاي كلاژ، مونتاژ و چيدمان خلاصه كرد. آنان در چيدمان‌هاي خود با كنار هم قرار دادن اجزائي كه به دلخواه از بافت‌هاي گوناگون انتخاب مي‌كردند، ساختارهاي جديدي را شكل دادند؛ مانند تصاوير، مجسمه‌ها يا اشعار آوايي.