هنر مقدس (اصول و روشها)

مورخان هنر كه واژه هنر مقدس را درباره هر اثر هنري واجد موضوعي مذهبي بكار مي‌برند، فراموش مي‌كنند كه هنر اساسا صورت است. براي آنكه بتوان هنري را مقدس ناميد، كافي نيست كه موضوع هنر از حقيقتي روحاني نشات گرفته باشد، بلكه بايد زبان صوري آن هنر نيز بر وجود همان منبع گواهي دهد. هنري مذهبي مانند هنر رنسانس يا هنر باروك را كه از لحاظ سبك به هيچ‌وجه از هنر ذاتا دنيوي و غير ديني همان دوران متمايز نيست، نمي‌توان مقدس ناميد، نه موضوع‌هايي كه آن هنر به نحوي كاملا ظاهري و ادبي از مذهب اقتباس مي‌كند، نه احساسات و عواطف پارسايانه و خداترسانه‌اي كه عندالاقتضا هنر مزبرو را بارور ساخته و نه حتي نجابت طبعي كه گاه در آن رخ مي‌نمايد، كافي نيست كه بدان خصيصه مقدس نسبت كنيم. تنها هنري كه قالب و صورتش نيز بينش روحاني خاص مذهب مشخصي را منعكس سازد، شايسته چنين صفتي است.