قصه گو

آنچه در پي گفتنش هستم، نه تغيير واقعيت است و نه حاصل حافظه‌اي نسيان‌زده. تقريبا مطمئنم پس از ديدن هر عكس، با اشتياق تمام سراغ عكس بعدي مي‌رفتم و گه‌گاه اين اشتياق تبديل به اضطراب مي‌شد. چه چيزي تو را اين‌طور پريشان كرده است؟ در اين عكس‌ها چه چيز وجود دارد كه چنين تو را مضطرب كرده است؟ از همان ابتدا و با ديدن اولين عكس متوجه شدم دقيقا محلي را كه نئبا لوز و نئبا موندو در آن ساخته‌اند، مي‌شناسم.