ديوان صائب تبريزي 1 (دوره 2 جلدي)

ميرزا محمّدعلي صائب تبريزي حدود سال 1000 هجري يا يکي دو سال بعد از آن در تبريز زاده شد‏.‏ پدر او تاجري معتبر بود و خانواده صائب جزو هزار خانواري بودند که به دستور شاه عباس اول صفوي از تبريز کوچ کرده و در محله عباس آباد اصفهان ساکن شدند؛ اين مردم را تبارزه ‏(‏تبريزي هاي‏)‏ اصفهان مي ناميدند‏.‏ صائب در اصفهان به آموختن علوم عصر پرداخت‏.‏ در جواني به حج رفت و در بازگشت به مشهد سفر کرد‏.‏ صائب در سال 1034 هـ ‏.‏ ق از اصفهان عازم هندوستان شد و بعد به هرات و کابل رفت‏.‏ حکمران کابل، خواجه احسن الله مشهور به ظفرخان، که خود شاعر و اديب بود، مقدم صائب را گرامي داشت‏.‏ ظفرخان پس از مدتي به خاطر جلوس شاه جهان، عازم دکن شد و صائب را نيز با خود همراه برد‏.‏
در سال 1042 ه‍‏.‏ق صائب به ايران بازگشت و در اصفهان اقامت گزيد‏.‏ شاه عباس دوم صفوي به او مقام ملک الشعرايي داد‏.‏ صائب هشتاد سال زندگي کرد و هم در اصفهان ديده از جهان فروبست‏.‏ درگذشت او در سال 1086 يا 1087 ه‏.‏ق بوده است‏.‏ آرامگاه او در اصفهان، در محله لَنبان، در محلي است که در زمان حيات او معروف به تکيه ميرزا صائب بود‏.‏ مقبره صائب در باغچه اي در اصفهان در خياباني که به نام او نامگذاري شده است قرار دارد‏.‏ صائب تبريزي شاعري کثيرالشعر بود، تعداد اشعار صائب را از شصت هزار تا صد و بيست هزار بيت گفته‏اند‏.‏ آثار صائب جز سه چهار هزار بيت قصيده و يک مثنوي کوتاه و ناقص به نام قندهارنامه و دو سه قطعه، همگي غزل است‏.‏ ديوان حاضر شامل کليات غزل هاي صائب تبريزي است‏.‏