كيفيت زندگي (شاخص توسعه اجتماعي)

توجه به جنبه‌هاي اجتماعي توسعه و سياست اجتماعي از دهه‌هاي پاياني قرن بيستم به بعد، موجب شده تا به واكاوي سازه كيفيت زندگي به عنوان شاخصي براي ارزيابي و جهت دادن به برنامه‌ها و سياست‌هاي توسعه و طرح رويكرد‌هاي جديد توسعه با محوريت توسعه اجتماعي پرداخته شود. كتاب حاضر كه در هشت فصل تنظيم شده، تلاشي است در راستاي به كارگيري اين سازه در سايت‌گذاري‌هاي توسعه‌اي در ايران كه در معناي انضمامي از آن به عنوان شاخص توسعه اجتماعي ياد مي‌شود. اين اثر حاوي موضوعاتي چون بررسي خواستگاه و فضاي مفهومي كيفيت زندگي در مطالعات توسعه‌اي، رويكرد‌هاي نظري و كاربرد آنها در سياست‌گذاري و برنامه‌ريزي توسعه شاخص‌هاي تجربي كيفيت زندگي و پيوند آن با سازه‌هاي اجتماعي سرماية اجتماعي و مطروديت اجتماعي است. در عين حال، تلاش شده تا با تلفيق رويكرد‌هاي كيفيت زندگي از منظر برنامه‌ريزي توسعه، مدلي براي سياست‌گذاري و برنامه‌ريزي مبتني بر كيفيت زندگي تدوين شود و بر مبناي آن مفاد برنامه‌هاي توسعه در ايران قبل و بعد از انقلاب اسلامي مورد بررسي قرار گرفته است.