ساختار و تاويل متن

بخش نخست کتاب درباره‌ي تکامل تـاريخي روش ساختاري پژوهش متون ادبي است. بحث با زبان‌شناسي سوسور و منطق پيرس آغاز مي‌شـود و ادامه‌ي آن به شرح نظريه‌هاي ادبي انديشگـراني مي‌رسـد چون شکلوفسکي، ياکوبسن، باختين، موکاروفسکي، اسپيتزر، پروپ، يولس، برمون و گرماس.
در بخش دوم از انديشه‌هايي بحث شده است که مهم‌ترين نظريه‌پردازان ساختارگرا در سه دهه‌ي اخير در زمينه‌ي بررسي متن ادبي ارائه کرده‌اند، متفکراني چون لوي استـروس، فوکو، بارت، تودورف، ژنت، کريستوا و اکو.
بخش بعدي به روش شالوده‌شکني متن مي‌پردازد که دريدا پايه گذاشته است. نقد اين متفکر از «متافيزيک حضور»، انديشه‌هاي بلوم، دمان و ديگر شالوده‌شکنان و نيز نظريه‌هاي ادبي فيلسوفان پسامدرنيست چون دلوز و ليوتار در اين بخش آمده است.
بخش آخر درباره‌ي تکامل تاريخي و مباحث اصلي آيين هرمنوتيک اسـت، از روش تـأويل متون مقدس تا آخرين آثـار نظريه‌پردازان «مکتب دريافت متن». در اين راه انديشه‌هاي نيچه، فرويد، هوسرل، هيدگر، هرش، ريکور، آيـزر و ياس درباره‌ي تأويل متن طرح شده است.