زايش تراژدي از روح موسيقي يا يونان گروي و بدبيني

درباره علم زيبايي‌شناسي بسيار مي‌توان آموخت، در صورتي كه نه صرفا از طريق استنتاج منطقي، بلكه با قطعيت بلافصل بصيرت دريابيم كه رشد مداوم هنر با دوگانگي آپولوني و ديونيزوسي پيوند دارد، درست به همان‌سان كه توليد مثل به دوگانگي جنس‌ها وابسته است و كشاكشي هميشگي را دربر مي‌گيرد كه تنها به شكلي دوره‌اي و متناوب با آشتي و سازش همراه مي‌شود. اصطلاح ديو‌نيزوسي و آپولوني را ما از يوناني‌ها وام گرفته‌ايم كه راز‌هاي ژرف ديدگاهشان درباره هنر را، بي‌شك نه در قالب مفاهيم، بلكه در پيكره‌هاي شديدا واضح ايزدانشان براي اذهان فهميده و بينا، آشكار مي‌كند. به ياري آپولون و ديونيزوش، دو الوهيت يوناني هنر، درمي‌يابيم كه در جهان يونان تضاد عظيمي، از لحاظ سرچشمه و اهداف، ميان هنر آپولوني پيكره‌سازي، و هنر ديونيزوسي غير تصويري موسيقي وجود داشته است.