شيرين و فرهاد

اين مطلبي است كه خيلي بعد از اين‌ها مي‌توانم بگويم. درباره خواهرم است... روزي كه من و تو هر دو پير شديم... فقط در چنان روزي خواهم توانست آن را بر زبان بياورم... من اول باور نكردم، ولي كم‌كم شكي به دلم راه يافت. شكي كه هنوز هم مثل گرگي دندان در قلبم فرو كرده... اين مطلب بسي ترسناك‌تر و دردناك‌تر از مطلب اولي بود، چه، مانع از اين مي‌شد كه بروم به پاهاي خواهرم بيفتم، بگريم و براي درگذشتن از شرطي كه پيش پاي تو گذاشته بود،دست به دامانش بشوم...