مرگ بازي (مجموعه داستان)

مي‌گفتند روبه‌روي خانه‌اش ايستاده بوده و توي كيف كوچكش دنبال كليد در مي‌گشته كه موج انفجار، يا شايد تركش سرگردان، سرش را پرت مي‌كند وسط خيابان. شايد آژير خطر را نشنيده بوده، يا در همان چند ثانيه آخر با خودش زمزمه كرده كه اين‌بار هم نوبت ديگري است و كسي با او كاري ندارد. هميشه از جايي آغاز مي‌شود كه انتظارش را نداري. يك مرتبه به خودت مي‌آيي و مي‌بيني وسط خاطره‌اي افتاده‌اي كه تمام روزهاي گذشته خواسته‌اي فراموشش كني. هر چه با خودت تكرار كني كه همه چيز تمام شده و دليلي براي ياد آوردنش وجود ندارد، باز يك روز با بهانه‌اي حتي كوچك، خودش را از گوشه‌ ذهنت بيرون مي‌كشد و هجوم مي‌آورد به گذر دقيقه‌هاي آن روزت.