مردي كه آنجا نبود (كاوشي عميق در علم خودآگاهي و خويشتن)

درک ما از خويشتن از زماني که دکارت گفته بود: «من مي‌انديشم، پس هستم.» در سايه دانسته‌هاي ما از جهان شگفت‌انگيز مغز، به‌کلي دگرگون شده است. مبتلايان به سندروم کوتارد را در نظر بگيريد که فکر مي‌کنند مرده‌اند. آن‌ها برخلاف دکارت با خود مي‌گويند « من فکر مي‌کنم پس نيستم.» چه کسي يا چه چيزي اين جمله را بر زبان مي‌آورد؟ علوم اعصاب به ما نشان داده است که اگر نواحي مشخصي از مغز دچار اختلال در عملکرد شوند، خويشتن فرد بين قالب‌هاي جسم و همزاد او در رفت‌وبرگشت به سر مي‌برد و يا حتي کاملا جسم را ترک مي‌کند. پس بياييد دوباره به اين پرسش بپردازيم: خويشتن و يا من، در کجاي مغز، ذهن و يا جسم قرار دارد؟ همان‌طور که آنانتاسوامي در اثر برجسته خود نشان مي‌دهد، دانشمندان علوم اعصاب اکنون به اين اتفاق‌نظر رسيده‌اند که خويشتن در همه‌جا و هيچ کجاي مغز قرار دارد.
مردي که آنجا نبود، بلافاصله پس از انتشار برنده جوايز علمي متعددي شد. آنيل آنانتاسوامي در اين کتاب با پرداخت به خويشتن ازدست‌رفته و تلفيق حوزه‌هاي ادبيات، فلسفه و دانش مغز، درک شما از کيستي‌تان و نگرش شما به خويشتن‌تان را براي هميشه تغيير خواهد داد. از مردي که با اطمينان کامل معتقد است مغزش مرده است تا مردي که پاي خود را بريده و مردي که حتي نمي داند حضور دارد و مردي که با جهان يکپارچه شده است، همه شخصيت هاي واقعي حاضر در اين کتاب، همه يا بخشي از آنچه ما به عنوان خويشتن خود مي شناسيم را از دست داده اند اما با آنچه باقي مانده است به زندگي خود ادامه داده اند و…