سوره ي صفه

در آغاز تاريخ آيين بوداي ذن در چين دو نام مهم داريم، طبعاً يکي از آن دو بودي دَرمَه بنيادگذار ذِن است و آن ديگري هم هوئي ننگ که راه انديشه ي ذن را که بودي درمه آغاز کرده بود مشخص کرد. شايد اگر هوئي ننگ و شاگردان بي واسطه اش نبودند دن هيچ گاه به چنان تحولي دست نمي يافت که در اوايل دوره ي تانگ از تاريخ چين به آن رسيد. در قرن هشتم ميلادي کتاب ششمين پير، يعني هوئي ننگ، که به سوره ي صُفّه يا تن جينگ معروف است، موقعيت مهمي در ذن به دست آورد و فرازونشيب هاي سرنوشت که به آن ها دچار شد چشمگير است. از طريق اين اثر بود که مقام بودي دَرمَه، به عنوان سرسلسله ي انديشه ي ذن در چين، به درستي مشخص شد. همچنين از طريق اين اثر بود که طرح کلي انديشه ي ذن براي پيروان او به مثابه ي الگوي تربيت روحيشان ترسيم شد. از طريق هوئي ننگ است که يوگي هاي ذن نو به بودي دَرمه متصل مي شوند و باز هم از طريق اوست که مي توانيم تاريخ تولد دن چيني را به گونه اي متمايز از شکل هندي آن تعيين کنيم.