سارودايا

معرفي كتاب:
گاندي، در سارُودايا، در مقام کنشگري اجتماعي و عملگرا با ما سخن مي‌گويد؛ کسي که به عملي‌ترين شکل ممکن، به دنبال تحقق آنارشيسم آزادمنش و خشونت‌پرهيز است. او در پي بازسازي روستاهاي هند و تأسيس جامعه‌اي سالم و روي پاي خود است، او به تلاش براي آفرينش مجمع‌الجزايري از روستاهاي سرافراز و قانع مي‌پردازد، روستاهايي با ساختار تشکيلاتي خودگردان، نامتمرکز، مبتني بر کار داوطلبانه و مستقل از دولت.
گاندي، در فصلي از زندگي‌نامه خودنوشتش، تعريف مي‌کند که چگونه در سفر بيست‌وچهارساعته‌اش از ژوهانسبورگ به دوربان، کتاب «تا اين آخرين» اثر جان راسکين را خوانده است: «قطار شب به آنجا رسيد، اما آن شب نتوانستم هيچ بخوابم؛ فقط کتاب خواندم. تصميم گرفتم زندگي‌ام را مطابق با آرمان‌هاي آن کتاب زيرورو کنم». گاندي، در سارُودايا، با الهام از سخنان راسکين، نظم اجتماعي مطلوبش را که مبتني بر عشق همه‌شمول است پيشنهاد مي‌کند؛ نظمي که در آن، فرد يا گروهي سرکوب و استثمار نمي‌شود؛ همه در آن برابرند و در محصول دسترنج خود شريک. گاندي خطوط کلي اقتصادي را ترسيم مي‌کند که در بنيادي‌ترين پيش‌فرض‌هايش مخالف اقتصاد جريان اصلي است.