مي شب هاي ايزيس كوپيا (سيصد و يك شب در جهنم عصفوريه)

معرفي كتاب:
اين کتاب نخستين رمان عربي درباره زندگي نويسنده بزرگ مصري، مَي زياده، است. رمان از دست نوشته اي گمشده مي گويد که مَي در آسايشگاه رواني عصفوريه نوشت و رازهاي دلش را برملا کرد. سفر سخت راوي است در بيغوله ها، کپرها و کلبه هايي در دامنه کوه ها، معابد، بيمارستان ها و ديوانه خانه ها به دنبال يادداشت هاي گمشده مَي. همه شخصيت هاي نامي عرب در ابتداي قرن بيستم در يک قاب جمع شده اند و مَي در ميانه روشنفکراني است که به رغم ادعاهايشان متحجرند.
گزيده‌اي از كتاب:
بالاخره نوشتمت اي درد، اي دغدغ? قلبي ام… بيمناکم و هر دم ترس تازه اي بر من بار مي شود، به کجا بگريزم؟ اولين بار است که شهامت يافته ام از روابطي حرف بزنم که با معيار ديگران نادرست يا غيرطبيعي است، از محيط فريبکارم، از مردمي که مي شناختم و مي شناختندم، از کساني که دوستم داشتند و دوستشان مي داشتم، از آنان که آن قدر به دنبالم مي دويدند که زبانشان از کام بيرون مي افتاد. از کساني حرف بزنم که مرا در دهليزهاي جنون انداختند و عصفوريه را زندان بزرگ من کردند تا در سکوت درون آن جان دهم، آن گونه که صدايم هم به کسي نرسد. تا آخرين نفس، و بي پرده، گفتم برخي چيزهايي را که آتشم مي زد، و به آني خاکسترم مي کرد.