پاييز فلوبر

مي‌خواهد روايت داستاني را که در سر دارد به دست نور بسپارد يا با کلمات تعريفش کند؟ جزئيات تاريخي، صحت باستان‌شناسي، اين‌ها همه مسائل ثانويه‌اند و براي خلق زيبايي کفايت نمي‌کنند. حتي گاهي از مسير اصلي منحرفش مي‌کنند. اين همان چيزي‌ست که زولا و ساير نويسنده‌هاي مکتب جديد، به خاطر علاقه‌ي بيش از حد مستندسازي و اهميت دادن به واقعيت صِرف از آن غافل شده‌اند. فلوبر مي‌داند با چه پيوندهاي صميمانه‌اي زيبايي را با واقعيت گره بزند. در حالتي بين نشستن و دراز کشيدن، پاهايش را روي هم انداخته و در خيال خود، از لابه‌لاي پرده‌ي تور، درخشش ايده‌ي مطلوب را به چشم مي‌بيند.