رابرت اوپنهايمر و تثليث نامقدس

گزيده‌اي از كتاب:
هرچه تسلط ما دانشمندهاي عقل‌کل بر طبيعت بيشتر شد، تسلط دولت بر افکار و دستاوردهاي ما فزوني گرفت. حتي فکر به استقلال علم و دانشمندها مضحک است. ما آلت‌دست سياستيم. همه‌مان. ولي مگر چاره‌اي داشتيم؟ وقتي سياست مثل سيل کثيفي به خانه‌هايمان وارد شد و تا تخت و لباس‌هايمان رسيد، مي‌توانستيم دست روي دست بگذاريم و فقط تماشاچي باشيم؟ مي‌توانستيم مثل باکستر، اسب نجيب داستان قلعه حيوانات، سرمان را بيندازيم پايين و فکر کنيم مسير بي‌خطر و شرافتمندانه‌اي که در پيش گرفتيم ما را به سلاخان نمي‌فروشد؟