مدوناي پوستين پوش

از ميان بسياري که تاکنون با آنان مواجه شده ام يکي بيش از همه متأثرم کرد چندان که پس از گذشت ماه ها هنوز هم از اين تأثير خلاصي ندارم تا به تأمل دمي درنگ کرده و با خود خلوت ميکنم چهره ي معصومانه ي آقاي رائف در برابرم جان ميگيرد؛ چهره اي که همواره دور از دنيا بود و با وجود اين به محض روبه رو شدن با يک انسان هر انساني، در حال متبسم ميگشت اين همه در حالي است که او اساساً انسان متفاوتي نبود و هيچ صفت منحصر به فردِ فوق العاده اي نداشت برعکس يکي بود مثل همه بسيار معمولي از جنس همان هايي که هر روز از کنارمان مي گذرند و اصلاً متوجه شان نميشويم مي بينيمشان اما حتي براي لحظه اي هم در آنان درنگي نميکنيم.