گورهاي بي سنگ (نه جستار درباره ي نازايي)

از مجموعه ي «مشاهدات»: کور سرخي، عاليه عطايي به اتاق هاي سرد معاينه در مطب هاي زنان و زايمان مي افتد و گاهي سر از شير خوارگاهي در مي آوريم که در آن ساخت ايران احسان نوروزي کودکاني منتظرند تا کسي آنها را به سرپرستي قبول کند بنفشه رحماني در اين کتاب ما را با عواطف زنانه اي خيابان گاندي؛ ساعت پنج عصر آشنا مي کند که کمتر کسي از آنها حرف مي زند تجربيات تلخ و شيريني را با ما در ميان مي گذارد که هميشه پشت پرده هاي حيا و تابوهاي مرسوم جامعه پنهان بوده اند شاهد تلاش هاي زني هستيم که گويي بدون داشتن فرزند خود را کامل نمي داند و در تلاش براي پذيرش اين موضوع مجبور است با سؤال هايي تلخ عميق و بنيادي مواجه شود و پاسخ شخصي خودش به آنها را جست وجو کند چرا «من» نبايد بتوانم بچه دار شوم؟ آيا لياقت مادر شدن را ندارم؟ آيا بدون بچه هم مي توان خوشبخت بود؟ پس چه کسي رؤياهايمان را ادامه مي دهد؟ وقتي بميريم در ياد و خاطره ي چه کساني به زندگي ادامه خواهيم داد؟ آيا زندگي بعد از مرگ در وجود بچه هاي مان ادامه پيدا مي کند؟ آيا معناي جاودانگي اين است؟