خوانشي نوين از فلسفه مغرب و اندلس

موضوع محوري کتاب پيش رو، همچون ديگر آثار الجابري، نقد سنت است. محمد عابد الجابري در نقد خويش بر سنت، با گذار از وجوه شفاهي آن، انديشه رسمي و فرهيخته را در کانون توجه قرار داده و فقط به متوني پرداخته است که آگاهانه حامل و بازتوليدکننده سنت مورد نظرند. با اين همه، او در بازخواني نقادانه اين سنت ها، نه به دنبال نفي بلکه به دنبال بازسازي و بازگشت به آن ها از مسيري ديگر است.
در اثر حاضر که جلد دوم از مجموعه «ما و ميراث فلسفي مان» است، روشنفکر مراکشي به بازخواني ميراث فلسفيِ بخشي از جهان اسلام پرداخته است که به «مغرب» شهرت دارد. پيش از اين، در جلد نخست، الجابري به بررسي آراي فيلسوفان شرق جهان اسلام، همچون فارابي و ابن سينا، پرداخته بود و اين بار به سراغ انديشمنداني چون ابن باجه، ابن رشد و ابن خلدون در مغرب و اندلس مي رود. الجابري فلسفه مغرب اسلامي را نه امتداد طبيعي فلسفه مشرق، بلکه انقلابي عليه آن مي داند و قائل به گسستي معرفت شناختي ميان آن دو است؛ واقعيتي که متأثر از مقتضيات و شرايط اجتماعي، سياسي و فرهنگي حاکم بر غربِ جهان اسلام بود.