پارادوكس بازيگر (نظريه اي متفاوت درباره ي بازيگر)

پارادوكس بازيگر رساله اي درباره‌ي بازيگر، روش هاي اجراي نقش و كنترل احساسات است كه ديدرو به شيوه‌ي بازيگري دوره ‌ي خود پرداخته و با انتقاد از روش مرسوم بازيگري، نظريه اي متفاوت را براي اجراي درام بوروژايي و درام جدي مطرح كرده و درباره ي شيوه اي از هنر بازيگري بحث كرده كه قابليت اجراي درام هاي عصر روشنگري و دوره ي مدرن را داشته باشد.