ما گمشده ايم

از متن كتاب:
خورشيد مثل اسبي بالدار، بالاي گودال آويزان مانده بود. با گردن شکسته و سري که خم شده بود روي سينه‌اش، انگار به سيا نگاه مي‌کرد. سيا با دست‌ها و پاهاي باز و موهاي پخش شده بالاي سرش، حالت کسي را داشت که پس از مبارزه‌اي نفسگير حالا نفس‌زنان به پشت دراز کشيده است و کاري نمي‌تواند بکند جز اين که تسليم و خاموش به آدم‌هايي که بالاي سرش حلقه زده و تماشايش مي‌کردند، خيره نگاه کند.